LUKAS 19: 41-44
Tinangisan ni Jesus ang Jerusalem
41 Nang malapit na siya sa Jerusalem at natatanaw na niya ang lunsod, ito'y kanyang tinangisan. 42 Sinabi niya, "Kung nalalaman mo lamang sa araw na ito kung ano ang makakapagdulot sa iyo ng kapayapaan! Ngunit ito'y lingid ngayon sa iyong paningin. 43 Darating ang mga araw na magkakampo sa paligid mo ang iyong mga kaaway, palilibutan ka nila at gigipitin sa kabi-kabila. 44 Wawasakin ka nila at lilipulin ang lahat ng taong nasasakupan mo. Wala silang iiwanang magkapatong na bato sapagkat hindi mo pinansin ang pagdalaw sa iyo ng Diyos."
MAGNILAY:
Walang hindi madudurog ang puso kapag nakakita tayo ng isang magulang, nanay man o tatay, na umiiyak o tumatangis dahil sa malaking kabiguan sa anak. Walang kasing-lalim ang sugat at hinagpis ng isang magulang na nabigo sa kanyang anak. Alam nating gagawin ng magulang ang lahat maging ang paglimot sa sarili para lang maitaguyod ang anak. Gagawin ang lahat at hahamakin ang lahat magtagumpay lang ang anak. Ibibigay niya ang lahat ng oportunidad na makakaya niya para ito ay magkaroon ng magandang buhay. Kaya't kung anak mismo ang nagpabaya, nagsayang at hindi nagpahalaga sa mga oportunidad na ito ang magulang ang unang nawawasak ang puso. Kung ang anak mismo ang nagbalewala sa sakrispisyo ng magulang siya mismo ang dudurog sa puso ng kanyang magulang. Hindi mapapantayan o masusukat ang sakit ng kalooban ng magulang sa anak na walang pakundangan.
Ganito natin mailalarawan ang pagtangis ni Hesus para sa lunsod ng Jerusalem. Ang luha ni Hesus ay luha ng isang magulang sa kanyang nabigong anak. Ibinigay ng Diyos ang lahat ng oportunidad para ang Jerusalem ay maging tanyag, magtamo ng kapayapaan at kaligtasan pero sinayang nito ang lahat ng iyon. Tumangis si Hesus dahil nakikita niya ang kabiguang naghihintay sa Jerusalem. At totoo nga. Winasak ang Jerusalem noong taong 70 AD. At isang masaklap na pagkawasak!
Anong klaseng anak tayo, una sa mga magulang natin dito sa lupa? Maipagmamalaki ba nila tayo? Isa ba tayong kasiyahan para sa kanila? Napahalagahan ba natin ang jkanilang sakrispiyo para sa atin? Ikalawa, sa Diyos. Siya'y Ama natin. Alam natin kung paano ang Diyos ay hindi nagsasawa sa pagpapatawad sa atin pero paaano natin ito pinahahalagahan? Umiiyak din kaya ang Diyos dahil sa mga nagyayari sa buhay natin ngayon?
MANALANGIN:
Panginoon, turuan mo akong maging responsableng anak sa iyo. Makita ko nawa ang iyong mga ginagawa para ako ay magtagumpay. Patawad sa aking mga pagkukulang. Sikapin ko nawang pagbutihin lalo ang aking buhay. Mabigyan nawa kita ng kaligayahan ng isang magulang na ang anak ay nagtagumpay sa gitna ng maraming pagsubok. Tulungan mo rin akong mabigyan ng kaligayahan ang aking mga magulang narito man sila sa mundong ito o pumanaw na sa iyong piling.
No comments:
Post a Comment