MAGANDANG BALITA NGAYON - HUWEBES NG IKA-32 LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Nob. 11)
by Rey An Yatco on Thursday, November 11, 2010 at 4:55am
LUKAS 17: 20-25
Ang Pagdating ng Kaharian ng Diyos
20 Minsan, si Jesus ay tinanong ng mga Pariseo kung kailan magsisimula ang paghahari ng Diyos. Sumagot siya, "Walang makikitang palatandaan ng pagsisimula ng paghahari ng Diyos, 21 at wala ring magsasabing nagsimula na ito dito o doon. Sapagkat ang totoo'y naghahari na ang Diyos sa inyo."
22 At sinabi niya sa mga alagad, "Darating ang panahon na hahangarin ninyong makita ang isa sa mga araw ng Anak ng Tao, ngunit hindi ninyo ito makikita. 23 May magsasabi sa inyo, 'Naroon siya!' o, 'Narito siya!' Huwag kayong pumunta at huwag kayong maniniwala sa kanila. 24 Sapagkat pagsapit ng takdang araw, ang Anak ng Tao ay darating na parang kidlat na nagliliwanag sa buong kalangitan sa isang iglap. 25 Ngunit kailangan munang magdanas siya ng maraming hirap at itakwil ng mga tao sa panahong ito.
MAGNILAY:
Malaki ang kaugnayan ng pagkilala sa sarili sa pagkilala sa presensya ng mapagmahal na Diyos. Ang pagkadiskubre sa presensya ng Diyos sa buhay natin ay kaalinsabay ng pagkilala, pagtanggap at pagmamahal natin sa kung sino tayo. Natutuklasan natin ang Diyos una sa lahat sa kalooban natin. Una niyang minahal sa kung sino tayo bnago tayo sa sarili natin. Ang maganda at ang pangit sa atin ay walang kondisyong tinanggap at minahal ng Diyos at dahil dito natututunan din nating tanggapin at mahalin ang sarili natin. Sino nagsisimula ang ating buhay sa kaharian ng Diyos.
Madalas nating iwasan ang sarili natin. Ito ang unang hindi natin pinapansin. Marami ang subsob sa trabaho, maraming gawain, abala sa ganito at ganiyan, aktibo dito at doon, pero yun pala taktika lang para iwasan komprontahin. Takot tayong harapin lalo na ang ayaw natin sa sarili natin, ang hindi natin tanggap sa sarili natin, ang mahina at maysakit sa sarili natin. Akala natin nagsisilbi tayo sa Diyos, mapagmahal tayo sa komunidad, magaling tayong mamamayan sa pagkakawang-gawa. Pero sa totooo lang, tumatakas lang tayo. Umiiskapo lang tayo sa sarili natin na habol ng habol para pansinin at harapin natin.
Hindi natin lubusang mamamahal ang Diyos kapag hindi rin natin mamahalin ang sarili natin. Hindi natin kayang mahalin ang kapwa kapag hindi natin mahal ang sarili natin. Ang pag-ibig para sa Diyos at kapwa ay bumubukal sa pag-ibig natin sa sarili natin. Doon nakapunla ang binhi ng kaharian ng Diyos!
Kaya't mahalaga ang palagiang pananahimik, pagninilay at pagdarasal ng tahimik. Dito tayo nagkakaroon ng pagkakataon makapuinta sa kaloob-looban natin. Dito tayo nakakapaglakbay papunta sa kalooban natin kung saan naroon ang sangtwaryo ng Diyos. Masama ang laging abala, trabaho ng trabaho, gawa ng gawa ng hindi nagpapahinga at nagninilay. Masama ang laging maingay panlabas at lalo panloob. Sa mga kabataan pati na rin sa matatanda, masama ang 24-oras nakapasak ang earphone sa tenga para malibang sa maiingay na musika na nagdidistorbo sa atin para kausapin ang sarili natin. Kailangang hanapin natin ang desyerto natin para makapag-isa at kausapion ang sarili at ang Diyos.
Muli, imposibleng magmahal kung una sa lahat hindi mo mahal ang iyong sarili!
MANALANGIN:
Panginoon, naroon ka sa aking puso at kaluluwa. Akayin mo ako papunta sa aking sarili. Matuklasan ko nawa ang pag-ibig mo na nagmahal sa kung sino ako. Huwag nawa akong matakot lakbayin ang daan papunta sa sarili ko. Ito ang daan para makapasok ako sa iyong Kaharian.
No comments:
Post a Comment