LUKAS 18: 1-8
Ang Biyuda at ang Hukom
1 Isinalaysay ni Jesus ang isang talinhaga upang ituro sa kanila na dapat silang laging manalangin at huwag mawalan ng pag-asa. 2 Sinabi niya, "Sa isang lunsod ay may isang hukom na walang takot sa Diyos at walang iginagalang na tao. 3 Sa lunsod ding iyon ay may isang biyuda. Lagi siyang pumupunta sa hukom at sinasabi, 'Bigyan po ninyo ako ng katarungan sa aking usapin.' 4 Tinanggihan siya ng hukom sa loob ng mahabang panahon, ngunit nang magtagal ay sinabi ng hukom sa sarili, 'Kahit ako'y walang takot sa Diyos at walang iginagalang na tao, 5 ibibigay ko na ang katarungang hinihingi ng biyudang ito, sapagkat lagi niya akong ginagambala at baka mainis pa ako sa kapupunta niya rito.'" 6 At nagpatuloy ang Panginoon, "Pakinggan ninyo ang sabi ng masamang hukom na iyon. 7 Ngayon, ipagkakait kaya ng Diyos ang katarungan sa mga minamahal niya na dumaraing sa kanya araw-gabi? Sila kaya'y paghihintayin niya nang matagal? 8 Sinasabi ko sa inyo, agad niyang ibibigay sa kanila ang katarungan. Ngunit sa pagbabalik ng Anak ng Tao sa daigdig na ito, may makikita pa kaya siyang mga taong sumasampalataya sa kanya?"
MAGNILAY:
Huwag pagdudahan ang pakikinig ng Diyos sa ating mga panalangin. Huwag manghinawa sa pagdarasal.
Ang pagdarasal ay hindi lang paghingi na kapag hindi natin natanggap ang hinihingi natin ay titigil na tayo sa pagdarasal at sasabihing hindi naman nakikinig ang Diyos sa ating mga panalangin. Bagama't nakapaloob sa ating panalangin ang paghiling pero ang unang layunin ng pagdarasal ay pakikipag-ugnayan o pakikipagrelasyon sa Diyos. Ang pagdarasal ay pakikipagkita o pakikipagtagpo sa isang minamahal. At kung paglalim ng relasyon ang layunin ng panalangin dapat ito'y tuluy-tuloy, palagian, hangga't maaari hindi napuputol. alam natin ang implikasyon ng madalang magkita sa isang relasyon. Nagkakaroon ng puwang na nagbibigay daan sa mababaw na pagkilala sa isa't-isa hanggang mawala na ang pag-ibig na pundasyon ng anumang ugnayan.
Hindi tayo dapat tumigil sa dasal bagama't nagtatagal ang pagkakalob ng Diyos ng ating mga kahilingan dahil minsan kailangang dalisayin ang ating intensyon at mismong hinihingi. May pagkakataon na humihingi tayo pero hindi sapat ang pagninilay natin. Akala natin ito ang pinaka-kailangan natin ytun pala hindi. O akala natin ito ang makakabuti sa atin yun pala hindi. Minsan pagiging makasarili ang nasa likod ng ating mga hiling. Dinadalisay ito ng Diyos. Ang tagal ng pagkakaloob ay nagbibigay sa atin ng pagkakataong suriin, subukin at siguraduhin kung ito nga ang nararapat para sa atin. Tandaan natin na anumang ibinibigay ng Diyos ay dapat magpalalim ng ating pagsunod sa kanya. Walang ibinibigay ang Diyos na hindi nagpapatingkad at nagpapatibay ng ating pagiging disipulo o tagasunod niya.
Kaya nga sa dasal kailangan ang disposisyion ng pagsuko sa matalinong kalooban ng Diyos. Pag nagdasal tayo, bagama't sinasabi natin sa kanya ang tingin natin ay mabuti para sa atin, pero sa dulo ng dasal natin ay isinusuko natin sa kanya ang sagot sa ating dasal. Ang kalooban niya, hinid atin, ang magaganap. Oo, minsan Hindi ang sagot ng Diyos. Minsan ay Teka Muna. Minsan ay Baka Mas Mabuti Ito. Anu't-anuman ang tugon ng Diyos, Amen ang sagot natin. Maganap nawa ang kanyang kalooban.
Magdasal tayo. Hindi lang paminsan-minsan o tuwing may kailangan. Magdasal tayo palagian. Araw-araw. Huwag lang maikling oras. Yung pinakamahabang oras na puwede. Huwag tipoirin ang oras sa dasal. Habang tinitipid mo natitipid din ang bunag ng dasal sa atin. Kung mahal mo ang Diyos hindi ba dapat lagi kang nananabik na makatagpo siya lalo na sa pananalangin?
MANALANGIN:
Panginoon, huwag nawa akong manghinawang magdasal. Panabikan ko nawa ito araw-araw. Magaan man o mabigat ang buhay, laging ikaw nawa ang pangunahing kasama ko sa mga pangyayari ng aking buhay. Huwag nawa akong manghinayang sa oras na iginugugol ko para sa iyo sa pananalangin.
No comments:
Post a Comment