LUKAS 19: 1-10
Nakilala ni Zaqueo si Jesus
1 Pumasok si Jesus sa Jerico at naglakad sa kabayanan. 2 May isang tao roong ang pangalan ay Zaqueo, isang pinuno ng mga maniningil ng buwis at napakayaman. 3 Sinisikap niyang makita si Jesus upang makilala kung sino ito, ngunit sa dami ng tao, hindi niya ito makita dahil sa siya'y pandak. 4 Kaya't patakbo siyang nauna sa dadaanan ni Jesus at umakyat sa isang puno ng sikamoro. 5 Pagtapat ni Jesus sa lugar na iyon, tumingala siya kay Zaqueo at sinabi, "Zaqueo, bumaba ka agad sapagkat kailangan kong tumuloy ngayon sa iyong bahay."
6 Nagmamadaling bumaba si Zaqueo, at tuwang-tuwang tinanggap si Jesus sa kanyang bahay. 7 Lahat ng nakakita nito ay nagbulung-bulungan. "Nakikituloy siya sa isang makasalanan," sabi nila.
8 Tumayo si Zaqueo at sinabi niya kay Jesus, "Panginoon, ipamimigay ko po sa mga mahihirap ang kalahati ng aking mga kayamanan. At kung ako'y may nadayang sinuman, isasauli ko ito sa kanya ng maka-apat na beses."
9 At sinabi sa kanya ni Jesus, "Ang kaligtasan ay dumating ngayon sa sambahayang ito sapagkat anak din ni Abraham ang taong ito. 10 Ang Anak ng Tao ay naparito upang hanapin at iligtas ang naligaw."
MAGNILAY:
Hindi tayo mawawalan ng pintas kay Zaqueo. Una, taga-singil siya ng buwis. At kilala ang may ganyang trabaho sa pandaraya, pangunguipit at pagnanakaw. Kung sasabihin nating hindi naman lahat, oo, hindi lahat at meron din namang tapat at malinis pero hindi si Zacheo yun. Ikalawa, pandak siya. He he. Pati pisikal na kapintasan hindi pinalagpas basta't masabi lang na meron siyang ilang kapintasan. Dahil kilala siyang mandaraya, sa inis, lahat ng kapintasan isasama para bigyang-diin lang na masama siya.
Pero kung may maganda siyang katangian na dapat tularan at gamitin sa mabuti, ito ay ang kakayanan niyang umiisip ng paraan at isipin ang lahat ng paraan para makuha ang ninanais. Makasalanan siya. Nagpapapasasa siya sa pinaghirapan ng iba. Pero siguradong hindi siya maligaya. Walang magnanakaw ang kontento sa sarili at sa buhay. Walang mandaraya ang panatag ang puso't kalooban. Tiyak, may bumabagabag sa kanya mula sa kanyang konsensiya. Alam niya mali pero hindi siya makawala sa pagkaalipin dito. Nang mabalitaan niya ang pagdaan ni Hesus - kilala sa paggawa ng mga himala, pagpapagaling sa mga may karamdaman, pagpapatawad sa mga makasalanan - naramdaman marahil niya ang pag-asang kaniyang minimithi. Siya kaya ang puwedeng magbigay sa kanya ng kakayanang ayusin ang mali sa buhay niya. Oo, kailangang makita niya si Hesus. Dehado siya kumpara sa iba. Una, pandak siya. Halos matabunan siguro siya ng mga tao. Ikalawa, kilala siyang makasalanan. Hindi siya karapat-dapat makihalubilo sa mga mababait at tagasunod ng Panginoon. Nakakahiya ang kanyang estado. Pero sa kabila ng lahat ng ito, walang makakapigil sa kanya. May paraan. Kung gusto, may paraan; kung ayaw, may dahilan, wika nga ng ating kasabihan. Pandak siya, e di umakyat ng puno. Wala siyang paki kung anumang sabihin ng iba. Kahit isang mayaman, aakyat ng puno na parang bata o usisero para lang makita ang nararamdaman niyang pag-asa niya. Bagay na hindi siya nabigo. Sa kanyang pagpupursigi, tumigil mismo si Hesus sa tapat niya para sabihing kinikilala niya ang kanyang pagtitiyaga, pagpupursigi, pagsisikap kahit suungin ang mahirap na paraan para makita siya.
Gaano kasidhi ang paghahangad nating makilala ang Panginoon? Marami minsan tayong dahilan para hindi magdasal, hindi magsimba, hindi magbasa ng Bibliya, hindi mag-aral ng pananampalataya, hindi makiisa sa mga gawaing pagtulong, at marami pang ibang gawaing maglalapit sana sa atin sa Panginoon. Umuulan e kaya hindi na ako magsisimba. Busy ako e kaya wala akong oras magbasa ng Bibliya. Alam ko na yan bakit pa ako mag-aattend. Pamilya ko lang ang dami ng kailangan tutulong pa ako. Kanya-kanya tayong dahilan at palusot.
Hanapin din natin ang Panginoon. Pagsikapan din natin siyang makilala. Umakyat din tayo ng puno para makita ang kanyang pagdaan. Kapag nagtiyaga tayo, magugulat tayong matuklasan na siya pala ang unang naghanap sa atin. Aanyayahan niya tayo sa hapag ng kanyang presensiya at anong saya na magbagong-buhay tungo sa tunay na malayang kalooban na handang magmahal dahil natagpuan natin ang pinagmulan ng pagmamahal.
MANALANGIN:
Panginoon, huwag sana akong magdahilan na hindi kita natagpuan dahil kung gugustuhin ko, ikaw na mismo ang gagawa ng paraan para magkatagpo tayo. Akayin mo ako sa tunay na pagbabago. Iwan ko nawa ang lumang buhay na umaalipin sa akin. Maglakas-loob akong talikdan ang lahat makamit ka lamang.
No comments:
Post a Comment