LUKAS 11: 1-4
1 Minsan, nanalangin si Jesus sa isang lugar. Nang siya'y matapos, sinabi ng isa sa kanyang mga alagad, "Panginoon, turuan nga po ninyo kaming manalangin, tulad ng ginawa ni Juan sa kanyang mga alagad." 2 Sinabi ni Jesus sa kanila, "Kung kayo'y mananalangin, sabihin ninyo,
'Ama, sambahin nawa ang iyong pangalan.Nawa'y maghari ka sa amin.
3 Bigyan mo kami ng aming kakainin sa araw-araw.
4 At patawarin mo kami sa aming mga kasalanan,sapagkat pinapatawad namin ang bawat nagkakasala sa amin.At huwag mo kaming hayaang matukso.'"
MAGNILAY:
Ang ituro na tawaging 'Ama' o 'Tatay' ang Diyos sa panalangin ay isang radikal at robolusyunaryong aral ni Hesus. Sino ang tatawag na 'Tatay' sa Diyos na Makapangyarihan? Sino ang tatawag sa kanya ng gaya ng pagtawag natin sa sarili nating mga ama? Sa mata ng mga eksperto sa kabanalan, isa itong kalapastanganan. Hindi mo dapat ibaba sa lebel ng tao ang Diyos na Lumikha at May-akda ng lahat sapagka't siya ay Walang Hanggan, ang Di-Maarok, ang Dakilang Mahiwaga, ang Pinaka!
Pero hindi ito ang isip ni Hesus. Sa pagtuturo niya ng panalangin, sinabi lang niya na tawagin ang Diyos na 'Tatay.' Oo, Makapangyarihan siya. Oo, siya ang Dakilang Maylikha. Oo, siya ang Walang Hanggan. Pero sa ang Diyos na Ubod Taas na ang tanging hangad maging malapit sa atin lalo na sa panalangin. Kapag nakikipag-usap tayo sa kanya, ang gusto niya relasyong tatay-anak, hindi amo-alipin bagama't alipin talaga tayo sa harap ng dakilang Diyos!
Kaya't kung may katangian ang Kristiyanong panalangin, ito ay pagiging malapit (intimate) at simple. Hindi kailangan ng Diyos ng mga mabulaklak at sopistikadong mga salita para kausapin siya. Ang hinahanap lang niya ay sinseridad ng isang anak na nakikipag-usap sa kanyang Tatay.
Ang dasal na 'Ama, Namin' ay dasal din ng isang anak na naghahangad na lumago at maging isang ganap at responsableng tao at anak. Ang dasal na ito ay para sa mga anak na malaki na (adult) at gustong lumaki at mag-mature. Hindi ito para sa mga anak na suwail, walang intensyong lumago sa sarili, tatamad-tamad sa buhay, walang gana sa panalangin at buhay. Ang palatandaan ng pagiging ganap na tao o adulthood sa mga Hudyo ay yung nakikinig at sumusunod sa karunungan ng kanilang ama. Malayo sa konsepto natin ngayon. Parta sa ating makabagong tao, ang pagiging ganap na tao o adulthood ay yung malaya ka na sa impluwensiya ng magulang. Habang napuputol ang relasyon mo sa magulang mas lalo kang nagiging ganap. Sa Diyos, hindi. Habang natututo tayong isabuhay ang salita ng ating Amang nasa langit ay lalong napapatunayan natin ang ating paka-responsableng anak. Kapag dinadasal natin ang Ama Namin, ito ay sa espiritu ng pakikinig at pagsunod sa kalooban ng Ama. Si Hesus ay lalong naging Anak noong nasa hardin ng Getsemani kung saan sa kabila ng hirap na haharapin ay nasabi niyang 'Ama, maganap nawa ang iyong kalooban, hindi ang akin.'
Sa susunod na dadasalin mo ang Ama Namin, magawa mo nawa ang dasal na ito na may pagiging malapit sa kanyang kalooban at simplisidad; may sinseridad at intensyon na maging responsableng anak ng Kagalang-galang nating Ama sa langit.
MANALANGIN:
'Tay, sundin ang loob mo dito sa lupa para ng sa langit.
No comments:
Post a Comment