MATEO 23: 27-32 27
"Kahabag-habag kayo, mga tagapagturo ng Kautusan at mga Pariseo! Mga mapagkunwari! Ang katulad ninyo'y mga libingang pinaputi, magaganda sa labas, ngunit ang loob ay bulok at puno ng kalansay. 28 Ganyang-ganyan kayo! Sa paningin ng tao'y mabubuti, ngunit ang totoo'y punung-puno kayo ng pagkukunwari at kasamaan."
29 "Kahabag-habag kayo, mga tagapagturo ng Kautusan at mga Pariseo! Mga mapagkunwari! Ipinagpapatayo ninyo ng libingan ang mga propeta, at pinapaganda ang mga puntod ng mga taong namuhay nang matuwid. 30 Sinasabi pa ninyo, 'Kung kami sana'y nabuhay sa kapanahunan ng aming mga ninuno, hindi kami sasama sa pagpatay sa mga propeta.' 31 Sa sinabi ninyong iyan, inaamin na ninyong kayo'y mga anak ng mga nagpapatay sa mga propeta! 32 Sige! Tapusin ninyo ang pinasimulan ng inyong mga ninuno!
MAGNILAY:
Ang unang biktima ng pagkukunwari o pagiging ipokrito ay ang ating sarili na walang ibang hanap at nais kundi ang totoo. Sa ating pagkukunawari ang unang nasasaktan ay ang ating sarili. Maaari tayong magbalatkayo sa iba, maaari nating mapapaniwala ang iba sa kung sino tayo hindi, pero kelan man ay hindi natin malilinlang ang sarili. Alam ng sarili natin ang totoo at hindi totoo.
Ang mapagkunwari ay walang tunay na kasiyahan. Araw-araw siyang tumatakas. At ang pinakamahirap takasan ay ang sarili. Lagi ito kumokompronta. Nilalantad nito ang hindi totoo.
Ang sarili ay tahanan ng Diyos. Sa Diyos, hindi puwede ang hindi totoo. Pundasyon ng tunay na kabanalan ang pagiging totoo. Kung totoo ka, banal. Kung nagkukunwari ka, walang lugar ang kabanalan sa puso mo.
Maaaring malinlang natin ang iba sa una. Pero, walang mangmang a isinilang. Mahahalata at mahahalata ang nagkukunwari. Walang nakatagi na hindi malalantad.
MANALANGIN:
Panginoon ng Katotohanan, tulungan mo akong mamuhay sa katotohanan lamang. Walang kasing laya at kasing saya ang taong totoo.
No comments:
Post a Comment