LUKAS 7: 1-50
Pinagaling ang Alipin ng Kapitang Romano
1 Nang matapos turuan ni Jesus ang mga tao, pumunta siya sa bayan ng Capernaum. 2 Doon ay may isang kapitang Romano na may aliping mahal sa kanya. May sakit ang aliping ito at nasa bingit ng kamatayan. 3 Nang mabalitaan ng kapitan ang tungkol kay Jesus, nagsugo siya ng ilang mga pinuno ng mga Judio upang pakiusapan si Jesus na dalawin at pagalingin ang alipin. 4 Paglapit ng mga sugo kay Jesus, taimtim silang nakiusap sa kanya, "Siya po'y karapat-dapat na pagbigyan ninyo 5 sapagkat mahal niya ang ating bansa. Sa katunayan nga po, ipinagpatayo niya tayo ng isang sinagoga."
6 Sumama sa kanila si Jesus, ngunit nang malapit na siya sa bahay ay nasalubong niya ang mga kaibigan ng kapitan. Sila ay sinugo ng kapitan upang ipasabi kay Jesus ang ganito: "Ginoo, huwag na po kayong magpakapagod. Hindi po ako karapat-dapat na puntahan pa ninyo sa aking tahanan, 7 ni hindi rin po ako karapat-dapat na humarap sa inyo. Ngunit sabihin lamang po ninyo at gagaling na ang aking alipin. 8 Ako po ay nasa ilalim ng mga nakakataas sa akin at may nasasakupan naman akong mga kawal. Kapag sinabi ko sa isa, 'Pumunta ka roon!' pumupunta siya; at kapag sinabi ko naman po sa isa, 'Halika!' siya'y lumalapit. Kapag sinabi ko po sa aking alipin, 'Gawin mo ito!' ginagawa niya iyon."
9 Namangha si Jesus nang marinig ito, kaya't humarap siya sa napakaraming taong sumusunod sa kanya at sinabi, "Kahit na sa Israel ay hindi ako nakakita ng ganito kalaking pananampalataya."
10 Pagbalik nila sa bahay, naratnan ng mga isinugo na magaling na nga ang alipin.
MAGNILAY:
May malaking pagkakaiba ang karapatan sa pribilehiyo. Puwede nating ilaban ng patayan ang karapatan dahil para sa atin talaga ito dapat. Obligasyon ng kung sino man na ibigay sa atin ang ating karapatan. Kadalasan, hindi basta-basta na inaalis sa atin o pinagkakait ang ating karapatan. May lakas ng loob tayong singilin ito sa kung sino man. Ang pribilehiyo ay iba. Kusa itong binibigay sa atin ayon sa kagandahang-loob ng nagkakaloob nito. Hindi natin ito puwedeng igiit, o singilin, o ilaban ng patayan para makamit. Hindi ito talaga para sa atin pero minsan iginagawad sa atin. Minsan, hindi tayo karapat-dapat dito pero ipinagkakaloob pa rin ayon sa mabuting loob ng nagbibigay. Dapat alam natin kung karapatan o pribilehiyo ang hinihingi natin. Minsan, napagkakamalan ang isa sa isa. Malinaw dapat sa atin ang ating karapatan at ang ating pribilehiyo.
Sa harap ng Diyos, wala tayong karapatan. Pero minsan kung umasta tayo, ang yabang-yabang. Ika nga, parang may pinatago tayong pera sa Diyos kaya ganun na lang tayo kung maningil. Ang biyaya ng Diyos ay hindi natin karapatan. Pribilehiyo lamang ito na ibinibigay sa atin ayon sa kanyang mabuting kalooban. Kaya sa harap ng Diyos, pagpapakumbaba ang nararapat na ugali at disposisyon. Sabi nga, matuto tayong lumugar. Malinaw dapat sa atin na tayo'y nilikha lang at lingkod ng Diyos.
Pero sana, ganun din tayo sa kapwa natin. Marunong tayong lumugar. Matuto tayong ilagay ang sarili sa dapat kalagyan. Ang kapitang Romano sa Ebanghelyo, bagama't may posisyon, ay natutong lumugar ng kanyang sarili at magpakumbaba kaya't umani siya ng pagpapala at pribilehiyo sa Panginoon. Hindi siya nag-atubiling magpakumbaba kung kinakailangan para sa kapakanan ng kanyang alipin.
MANALANGIN:
Panginoon, itanim mo sa aming kalooban ang binhi ng pagpapakumbaba. Maraming sigalot sa aming pakikitungo sa isa't-isa ang mabibigyang solusyon kung marunong lang kaming lumugar sa dapat naming kalagyan ng may pagpapakumbaba.
No comments:
Post a Comment